Schuldgevoel

 Hoi allemaal,
 
Wat fijn en leuk dat jullie allemaal weer de moeite doen om mijn blog te lezen!  😊
Mijn blog van deze week gaat over het schuldgevoel dat ik bij me draag. En door de lockdown en het slechte weer, zit ik veel thuis, heb ik veel tijd om na te denken en komt mijn schuldgevoel heel erg om de hoek kijken. Ik heb het de afgelopen tijd dan ook mentaal heel zwaar. Ik wil wel dat jullie, voordat jullie beginnen met lezen, weten dat ik nog steeds mijn best zal en wil doen om het beste in mezelf naar boven te halen, dat ik de handdoek nog niet in de ring heb gegooid!
 
Een schuldgevoel ……
 
….. Naar mijn lieve vriendjes en vriendinnetjes.
Omdat ik vaak niet de energie heb/neem om een berichtje te sturen. Niet omdat ik niet aan ze denk, maar meer omdat ik weet dat als ik een berichtje stuur, ik ook een berichtje terug krijg. Wat natuurlijk heel logisch is! Maar op dat berichtje ‘moet’ ik dan weer reageren. En ik merk dat dat me heel veel energie kost. En daar heb ik niet altijd zin in/de energie voor.
En dan vraag ik me af, nemen ze het me kwalijk? Zijn ze bang dat ik ze vergeten ben? Of zijn ze mij misschien ‘vergeten’? Misschien moet ik gewoon vaker een 💓 sturen zodat ze weten dat ik aan hen denk…?
 
…….. Naar Robin.
Omdat ik op dit moment niet de partner ben die ik graag wil zijn en die Robin verdiend! Robin moet veeeel harder lopen voor ons gezinnetje omdat ik het gewoon niet kan. Maar Robin verdiend ook zijn rustmomentjes! En hij is te bezorgd om mij om zichzelf die rustmomentjes te gunnen!
Schuldig, omdat, als ik moe ben, kortaf reageer. En dat verdiend hij zeker niet!
Denkt hij genoeg aan zichzelf? Of cijfert hij zich weg voor mij? Neemt hij het mij kwalijk dat ik minder doe in huis en met de kinderen? Geef ik hem te weinig aandacht? En gaat dat ons niet in de weg staan?
 
……. Naar mezelf.
Ik maak het mezelf zooooooo moeilijk! Maar ik kan niet stoppen met nadenken, ik kan niet stoppen met eten! En dan word ik boos op mezelf.
Een schuldgevoel omdat ik niet genoeg voor mezelf zorg!
Laat ik op dit moment de echte Lotte aan mensen zien? Of hou ik een masker op en ben ik de Lotte die ik graag wil zijn? Waarom leg ik mezelf zoveel druk op? HOE kan ik het loslaten en accepteren?
 
…… Voor naar Isa en Jip!
Omdat ik niet de moeder ben die ik wil zijn! Ik wil niet een moeder zijn die al uitgeput aan de dag begint. Die daardoor niet zoveel met ze kan spelen of die sneller geïrriteerd is. En dat verdienen zij zeker niet!!
Merken zij er iets van? Hebben zij door dat ik niet alles kan geven? Zullen zij daar later last van hebben en het mij kwalijk nemen?
Gelukkig hebben ze hele lieve oma’s die hun mama daarbij helpt en die ze wel de aandacht kunnen geven die ze verdienen als mama dat even niet kan.
 
Ik zal blijven VECHTEN! Ik ben STERK en mij krijg je niet zomaar klein! Dat heb ik al bewezen de afgelopen vijf maanden en dat zal ik ook blijven doen!!!💪