Mama BOEM! Onze strijd na mijn niet aangeboren hersenletsel

Hallo allemaal, Jeetje, wat gaat de tijd snel! Het is alweer twee jaar geleden dat ik ineens op de grond lag!  9 Augustus 2021.... De dag die mensen om me heen waarschijnlijk nog vers in hun geheugen hebben en waarvan ik totaal geen idee heb... Alleen weet ik dat die dag ons hele leven op z´n kop heeft gezet. Het afgelopen jaar heeft de mooiste dag van ons leven plaats gevonden! We zijn namelijk getrouwd :) Het was echt een hele mooie dag en precies zoals we het ons hadden voorgesteld. En in tegenstelling tot mijn vrijgezellenfeest, heb ik bijna geen last gehad van overprikkeling en oververmoeidheid. Tuurlijk was ik moe, maar dat was Robin ook (en waarschijnlijk de gasten ook). Ik heb er op de bruiloft bewust voor gekozen om geen alcohol te drinken, omdat ik heb gemerkt dat alcohol in combinatie met mijn medicatie geen goede combi is! Het afgelopen jaar heb ik ook veel geleerd. Over mezelf en voor mezelf. Door de reset-week bij Brainproof voel ik me zoveel beter. Ik heb meer e...

  Hallo allemaal, Graag wil ik jullie meenemen in de nasleep die ik ervaar na aanleiding van mijn SUPER LEUKE vrijgezellenfeest! Ik zal bij het begin beginnen😇 Ik was er heilig van overtuigd dat mijn vrijgezellenfeest 1 april zou zijn! Stephan had zich namelijk versproken (dacht ik)! En IEDEREEN ging daarin mee😉 Afgelopen woensdag werd ik in de avond, nadat ik net terug kwam van het sporten overdonderd door Stephan, met Veerle op FaceTime. Ik had nog geen idee wat me te wachten stond! Bleek dat iedereen mij voor de gek had gehouden en dat mijn vrijgezellenfeest niet 1 april, maar die zaterdag al te zijn! Samen met Robin hadden ze toch besloten mij niet te verrassen op de dag zelf, maar het mij al te vertellen zodat ik me daarop kon voorbereiden! En ik kan je zeggen..... Ik was aardig van slag en moest er echt even van bijkomen! Dus ik was blij dat ik van te voren al op de hoogte was, omdat de verrassing mij heel veel energie heeft gekost!  Zaterdag 4 februari Ik heb een topd...

Hallo allemaal, Het jaar 2022 is bijna voorbij. Voor mij tijd om even terug te kijken naar het afgelopen jaar, met heel veel hoogte, maar ook diepte punten! Een jaar waarin zoveel is gebeurd, waardoor ik eigenlijk niet weet waar ik moet beginnen. Laat ik maar beginnen met de verwachtingen die ik had, toen ik aan dit jaar begon.  Ik was er heilig van overtuigd dat ik dit jaar weer aan het werk zou zijn! En, om eerlijk te zijn, al heel wat maanden aan het werk te zijn. Maar het tegendeel is helaas waar! Ik ben nog niet eens begonnen met mijn re-integratie traject. Omdat ik nog steeds iedere middag moet slapen, vindt het UWV dat ik nog niet goed genoeg hersteld ben om het re-integratie traject te starten. Omdat ik bij een nieuwe werkgever moet gaan starten, is de stap om te gaan werken heel makkelijk genomen, maar als het dan niet blijkt te gaan, is de stap van bijvoorbeeld 4 uur in de week, naar 2 of misschien 0 uur veel moeilijker om te nemen!  Ik heb wel geleerd om meer geduld...

Hallo allemaal, Het is alweer 10 weken geleden dat ik iets met jullie heb gedeeld. Maar ik wil graag de volgende ´mijlpaal´ met jullie delen! Vandaag, 15 oktober, is het precies een jaar geleden dat ik ben ontslagen uit Blixembsoch. Ik werd op 14 oktober 2021 na al mijn therapieën al opgehaald door Robin, maar vandaag is het officieel:)  Wat heb ik de afgelopen weken veel teruggedacht aan mijn periode in Blixembosch (en mijn periode in het ziekenhuis). Ik weet nog als de dag van gisteren hoe ik vol verwachtingen de auto in stapte vanuit Uden richting Eindhoven. Mijn verwachting was 'Ik zal ze daar is laten zien wat ik allemaal al kan'! Omdat ik in het ziekenhuis al zelfstandig kon lopen en mijn arm een beetje kon bewegen....  REALITY CHECK!!! Dat liep helaas heeel anders dan gedacht! Ik plaats van lopend naar binnen gaan, ben ik met een rolstoel naar binnen gebracht met een bakje in mijn hand omdat ik zooooo misselijk was! Verder dan mijn bed en de wc ben ik de eerste paar dag...

 Kijk voor nieuwe blogs op lottebongers.waarbenjij.nu

9 augustus 2021 …..   De dag die ik me niet meer kan herinneren! Maar de dag die mijn leven, en die van mijn dierbaren, TOTAAL op z´n kop heeft gezet! Een dag die ons leven zo ontzettend heeft veranderd!   Rond de klok van 8 uur, viel ik, uit het niets, voor de ogen van Isa, opeens neer! En niet zomaar…. BOEM, een epileptische aanval, met schokken als bonus! Voor Isa de schrik van haar leven! Wat moet dat een nachtmerrie zijn geweest voor onze kleine meid! Net 2 jaar en dan zoiets zien gebeuren! En na zo´n nare gebeurtenis, je moeder ruim een week niet zien, nadat ze ruim 4 maanden lang, iedere dag thuis is geweest. Laat staan wat voor impact dat heeft gehad op Robin, die nietsvermoedend Jip uit bed was halen toen hij mij, in paniek, om hulp hoorde roepen. En mij trillend op de grond aantrof, met een huilende Isa in de hoek van de keuken. Wat een angst hij gevoeld moet hebben, op dat moment en de dagen die hierop volgde!   Het telefoontje de volgende ochtend van de neuro...